W roku 1971 powstał w Diorze Jubilat DMT-401, drugi stacjonarny odbiornik tranzystorowy (pierwszym był Fagot). W odróżnieniu od Fagota, był typowym odbiornikiem popularnym. Miał już tylko jedno pokrętło strojenia, był mniejszy, lżejszy i oczywiście tańszy. Pierwsza wzmianka ukazała się w RiK 1972-02 s.61. w artykule „Nowe opracowania krajowego przemysłu elektronicznego”. Schemat i krótki opis opublikowano w RiK 1972-11 s.281.

Układ elektryczny zbudowany jest na 10 tranzystorach, z których 7 to tranzystory krzemowe produkcji krajowej a 3 w stopniu końcowym m.cz. to importowane tranzystory germanowe. Dwa pierwsze tranzystory pracują w głowicy UKF; T1 jako wzmacniacz w.cz., T2 jako mieszacz samodrgający. Głowica UKF nie stanowi odrębnego modułu, jest zrealizowana na głównej płycie drukowanej. T3 to wzmacniacz w.cz. dla sygnałów AM lub wzmacniacz p.cz. dla FM, T4 pełni funkcję mieszacza i oscylatora AM lub wzmacniacza p.cz. FM, a T5 wzmacnia sygnały p.cz. AM i FM. Dalsze 5 tranzystorów to wzmacniacz m.cz. Do strojenia na zakresach AM i FM służy 4-sekcyjny kondensator zmienny LG06-15. Układ zasilany jest napięciem 25V uzyskiwanym z transformatora sieciowego i prostowanym przez dwie diody DZG-2. Żarówki o napięciu 6,3V (z odbiorników lampowych) połączono szeregowo z dodatkowym opornikiem.

Pierwsze odbiorniki, które powstały na wzór Jubilata DMT-401 to kuchenny Ludwik DMT-405 i Adam DMT-445 z zegarem. Ich wspólne cechy charakterystyczne to:

• Kształt obudowy: prostopadłościan o wymiarach ok. 51 x 16 x 14 cm;
• Duża skala z pleksiglasu z napisem UNITRA DIORA i nazwą radia;
• Pod skalą: potencjometr siły głosu i barwy tonu, przełącznik zakresów typu Isostat oraz pokrętło strojenia;
• Układ elektryczny, zbudowany na 10 tranzystorach ze wzmacniaczem końcowym na parze tranzystorów AC180/181;
• Zakresy fal: Długie, Średnie, Krótkie (31-49m) - UKF (OiRT 65,5-74 MHz), moc wyjściowa 1,5 W;
• Nowoczesny 4-sekcyjny kondensator strojeniowy z plastikową osłoną, wspólny dla zakresów AM i FM;
• Konstrukcję nośną dla elektroniki stanowi niewielkie chassis o wymiarach ok. 26x12,5 cm wykonane z ocynkowanego kątownika;
• Antena ferrytowa i żarówki oświetlenia skali umieszczone na blaszanym pałąku nad płytą drukowaną;
• Transformator sieciowy poza płytą, przykręcony wprost do spodu obudowy;
• Tylna ścianka z plastiku przekręcona do spodu obudowy trzema śrubkami M-3 z nakrętkami;
• Z tyłu odbiornika gniazda antenowe AM/FM i gniazdo DIN gramofon/magnetofon.

Produkowany był do roku 1974 w łącznej liczbie ponad 300 tys. sztuk. Dwa lata później w zmodernizowanym Jubilacie DMT-406 zastosowano scalony wzmacniacz mocy UL1403 a w roku 1974 powstał Jubilat Stereo DST-401. Wiele odbiorników produkowanych w kolejnych latach było podobnych do Jubilata, np. Contessa, Ludwik, Adam, Ślązak, Giewont, Beskid, Dominik.

Jubilat eksportowany był do NRD, Francji i Wielkiej Brytanii (także z zakresem UKF 88-109 MHz). Opis i schemat w RA-11/72/s.281.

We wszystkich cewkach i filtrach zastosowano kruche rdzenie ferrytowe z maleńkim, trójkątnym otworem do pokręcania. Z powodu niedostępności oryginalnych stroików rdzenie często ulegały pokruszeniu przy próbach strojenia amatorskimi narzędziami. Płyta czołowa mocowana była do obudowy za pomocą 6 śrub z sześciokątnymi łbami 5,5 mm, do odkręcenia których niezbędny był odpowiedni klucz nasadowy z długim trzpieniem.

Napotkane symbole płyty drukowanej Jubilata DMT-401: 2217-162-1 (1972.03), 2217-178-1 (1973-05).