Odbiornik oznaczony w katalogu symbolem Pionier (49b), to kolejna trzecia wersja radia - z drugim w kolejności użycia typem ścianki tylnej. Wcześniejsze wersje to Pionier (48) z poziomym kondensatorem zmiennym z 1948 r. i (49a) z pionowym kondensatorem zmiennym z pierwszej połowy 1949 r. Radio w takim wykonaniu było produkowane od drugiej połowy 1949 roku.
Największa różnica w stosunku do poprzednika to elementy indukcyjne. W miejsce dotychczasowych podzespołów z odbiornika Aga zastosowano własne opracowania. Filtry p.cz. są teraz w okrągłych kubkach ekranujących. Cewki obwodów wejściowych i oscylatora umieszczono na wspólnej płytce zintegrowanej z przełącznikiem zakresów. Zapewne było to związane z uruchomieniem w fabrycznej nawijalni oddziału cewek w.cz.
Pozostałe różnice, to:
Układ ten z niewielkimi modyfikacjami konstrukcji, przetrwał do końca produkcji radia. Następne odmiany, Pionier U II i Pionier U2 będą miały taką samą konstrukcję i taki sam układ elektryczny, tylko inny wzór tylnej ścianki. Odbiornik produkowany jest nadal tylko w obudowach bakelitowych z pionowymi szczebelkami, ze znakiem firmowym CZPE (Centralny Zarząd Przemysłu Elektrotechnicznego) i ZPR (Zrzeszenie Przemysłu Radiotechnicznego).
Ilustracje pochodzą z egzemplarzy o numerach seryjnych 020137 i 020980 (jedne z pierwszych sztuk Pioniera w nowej wersji).
Więcej szczegółów oraz opis wszystkich odmian Pioniera można znaleźć w artykule Historia Radia Pionier.