Naza orginalna: Казанский завод Радиоприбор "Казань-2"
Superheterodyna dostępna w Polsce ok. 1962 roku.
Określana przez producenta jako "radiola" gdyż zawiera zarówno gramofon jak i nakładkę magnetofonową napędzaną od talerza gramofonu. Odbiornik nie ma w ogóle kondensatora strojeniowego ani skali. Wybór zakresu fal jest klawiszowy, przy czym są trzy klawisze dla fal długich oraz cztery klawisze dla fal średnich. Każdy z klawiszy ma samo-wysuwalne pokrętło do pokręcania rdzeniem cewki co zapewnia dokładne dostrojenie.
Gramofon ma szybkości 78 obr/min, 33 obr/min, M magnetofon). Odtwarzanie płyt o dowolnej średnicy, lecz nagrywanie na taśmę tylko z płyt małych (do 24 cm średnicy) z uwagi na kolidujące usytuowanie gniazda podłączania nakładki magnetofonowej. Dołączony mikrofon do nagrywania dźwięku.
Zapis dwuścieżkowy o szybkości przesuwu taśmy 9,53 cm/sek, pojemność szpuli wystarcza na 18 min pracy (średnica szpuli ograniczona małymi gabarytami nakładki).
Możliwe nagrywanie przy szybkości talerza 33 obr/min zapewnia 45 minut pracy taśmy (zapis mowy). Przewijanie taśmy ok. 4 minuty przy zastosowaniu dołączonego ciężarka zakładanego na szpulę co zapewnia zwartość nawoju (nakładka nie ma mechanizmu sprzęgłowo-hamulcowego, który stabilizuje naciąg taśmy).
Odbiornik wykorzystuje antenę świetlną, możliwe podłączenie innej anteny wyłącznie poprzez specjalną wtyczkę ochronną. Uziemienie konieczne. Urządzenie ma przełącznik na napięcie sieci 220/127 V.

Instrukcja