Radiomagnetofon stereo, popularny w 2. połowie lat 80. XX w. Pomimo sporej awaryjności i zawodności, obecnie ceniony na giełdach ze względu na dobry odbiór UKF (po przestrojeniu). Jedną z wielu wad "Hani" był niskiej jakości mechanizm (późny klon MK-235) oraz obudowa o złych własnościach akustycznych (kiepskie brzmienie z przewagą niskich tonów). Do zalet należało gniazdo słuchawkowe DIN, dwa typowe wtedy gniazda głośnikowe, oraz wejście antenowe 75 omów (nie odłączane od anteny teleskopowej). Skokowa i zależna (!) regulacja barwy tonu (pozycje: niskie, 0, wysokie), regulacja głośności na podwójnym potencjometrze ze sprzęgłem. Moc wyjściowa: 2x1W, licznik przesuwu taśmy (taki sam jak w "deckach") oraz przełącznik rodzaju taśmy (Normal, Cr, FeCr). Oryginalny mechanizm napędu skali i kondensatora strojeniowego: agregat napędzany jest za pośrednictwem przekładni zębatej, zaś linka przesuwa jedynie wskazówkę skali i jej zerwanie nie unieruchamia strojenia.
Istnieje w kilku wersjach (być może różniących się cyferkami w symbolu "RMS"). Oprócz wersji oryginalnej można spotkać wersję "eksportową" z robiącym wrażenie logiem "ITT Nokia". W latach 90. produkowano "Hanię 2" z całkowicie zmienionym układem elektrycznym i przeważnie z zakresem UKF-CCIR.
Ciekawostką jest to, że można spotkać oryginalne "Hanie" zarówno z wbudowanymi dwoma mikrofonami, jak i tylko z jednym (drugi otwór jest tylko atrapą). Masa 2,7 kg bez baterii.

Instrukcja obsługi Hania RMS 401   Karta gwarancyja Hania RMS 401 wersja eksportowa