Odbiornik przenośny, zasilany z dwóch baterii (anodowa i żarzenia). Podczas pracy na bateriach (podobnie jak w Szarotce dwuzakresowej) istnieje możliwość przełączenia odbiornika w tryb oszczędny, poprzez zmianę punktu pracy lampy głośnikowej.
Przy wykorzystaniu stacjonarnym można korzystać z zasilacza sieciowego, który jest równocześnie podstawką. Po raz pierwszy zaprezentowany w marcu 1957 r. na wiosennej wystawie w Lipsku. Cena w roku 1961 - 1200 zł.
Następnym modelem była Szarotka 3 różniąca się od Szarotki 2 głównie zasilaczem-podstawką, w którym zastosowano krajowe, germanowe diody prostownicze DZG w miejsce prostowników selenowych oraz inny transformator sieciowy (patrz schematy).
Jako ciekawostkę należy dodać, że opracowano również model Szarotki tranzystorowo-lampowej, w której część odbiorcza pozostała lampowa a wzmacniacz małej częstotliwości zbudowano na tranzystorach. Całość zasilana była czterema ogniwami typu R20 (1,5 V), a napięcie anodowe dla lamp uzyskano z przetwornicy napięcia. Nie doszło jednak nigdy do seryjnej produkcji, powstała jedynie seria prototypowa.

https://trioda.nazwa.pl/fonar/audio/schematy/radioamator/1956_10_1.htm   Reklama   Instrukcja   https://trioda.nazwa.pl/fonar/audio/schematy/radioamator/1956_10_1.htm   Schemat 2   Schemat 1