Pierwsza informacja o Julii pojawiła się w Radioeletroniku nr 6/79 w artykule inż. A. Kacperskiego „Odbiorniki radiowe i radiomagnetofony produkowane w ZR Unitra-Eltra w 1979 r.”. W tym samym artykule zostały wymienione odbiorniki Asia, Irena. Monika, Dana, Dorota, Ada, Jowita 2IC, Major, Nina, Luiza i radiomagnetofon Maja, jako urządzenia już produkowane. Odbiorniki Luiza 2, Asia, Irena, Julia i radiomagnetofon Maja 2 wymienione są jako produkty, które ukażą się w handlu w bieżącym roku. Opis Julii jest tam następujący:
Julia jest odbiornikiem przestawno-domowym klasy standard, o dużych wymiarach. Spośród dotychczas produkowanych w kraju odbiorników wyróżnia się rozbudowanym układem elektronicznym i bogatym wyposażeniem. Zasługuje przeto na dokładniejsze omówienie.

Poniżej skan tego omówienia:


Warto zwrócić uwagę, że Julia nie została nazwana odbiornikiem "przenośnym", lecz "przestawnym", co przy jej ciężarze jest uzasadnione.

Julia ma pewne znamiona odbiorników o "światowym zakresie" (niem. Weltempfänger, ang.World Receiver) i umożliwia odbiór:
- AM – fal długich, średnich i 7 zakresów fal krótkich z podwójną przemianą częstotliwości
- FM – fal ultrakrótkich w zakresie OIRT i CCIR
Zakres UKF CCIR był niepełny, nie do 108 MHz a tylko do 100 MHz. Pełny zakres UKF CCIR miały nieliczne egzemplarze z końca okresu produkcji.

Odbiornik wyposażony w jest dekoder sygnału stereofonicznego (UL 1611N) a odbiór stereofoniczny jest możliwy poprzez głośniki zewnętrzne lub słuchawki. Można też przyłączyć tylko jeden głośnik zewnętrzny; służy on wtedy do odsłuchu kanału prawego a kanał lewy słyszalny jest w głośniku wbudowanym. Moc wyjściowa wzmacniacza mocy (2 x UL 1481P) wynosi 2 × 5 W przy zasilaniu sieciowym i 2 × 2,5 W przy zasilaniu z baterii.
Brak jest możliwości podłączenia do wzmacniacza m.cz. sygnału ze źródeł zewnętrznych, np. gramofonu czy magnetofonu (choć taka wzmianka widnieje w opisie z 1979 r.).

Konstrukcja odbiornika jest częściowo modułowa – stereodekoder, wzmacniacz mocy, zasilacz. Obudowa wykonana z tworzywa sztucznego w kolorze czarnym, rzadziej w kolorach czarno–srebrny (srebrna kratka głośnika, boki obudowy i tył) oraz bardzo sporadycznie spotykana wersja całkowicie srebrna.

Umieszczone z boku pokrętło strojenia jest duże i wygodne, jednak opory w lince i rolkach napędu skali powodują rozbieżności między kątem obrotu pokrętła i ruchem wskazówki wzdłuż skali.

Przyciski ma górnej ściance:
- Przełącznik wybór anteny dla zakresu FM: teleskopowa/antena zewnętrzna,
- Przełącznik tryb FM: mono/stereo,
- Przełącznik [ OIRT/CCIR ] - zakres FM,
- Przycisk [ U ]- przełącza na zakres FM,
- Przyciski [ K1 - K7 ] - przełączają na odpowiedni podzakres fal krótkich,
- Przycisk [ S ] - przełącza na fale średnie,
- Przycisk [ D ] - przełącza na fale długie,

Elementy umieszczone na tylnej ściance obudowy:
- gniazdo wyjściowe na zewnętrzny wzmacniacz (DIN)
- gniazdo wyjściowe na magnetofon (zapis) (DIN)
- dwa gniazda głośnikowe 4 Ω
- zewnętrzna antena FM 300 Ω
- gniazdo zasilania sieciowego 220V
- gniazdo akumulatora zewnętrznego 10 – 16 V
- przełącznik baterie wewnętrzne / akumulator
- 5 pokręteł programatora 5 stacji UKF

Elementy umieszczone na płycie czołowej:
- wyłącznik zasilania
- potencjometry obrotowe: siły głosu, balansu oraz oddzielnej regulacji tonów niskich i wysokich.
- pionowa skala, zajmująca ok. 1/3 powierzchni
- siedem znaczników, na przemian szarych i białych, dających się przesuwać po prowadnicy, ułatwiających zapamiętanie miejsc stacji na skali
- wskaźniki poziomu sygnału i poziomu baterii
- gniazdo słuchawkowe stereo 400 Ω
- wskaźnik odbioru stereo
- przycisk pomiaru napięcia baterii / oświetlenia skali (przy zasilaniu bateryjnym)
- 5 przycisków U1 – U5 do wybierania zaprogramowanych stacji UKF oraz szósty „U” przełączający na strojenie gałką.
- wyłącznik układu ARCz

Schemat i opis w RE nr 5/1980 str. 115. Produkcja trwała przypuszczalnie do 1991 roku.

Julia była produkowana także w wersji eksportowej pod nazwą Tramp WE 100. Tramp występował w wersji stereo, jako kopia Julii ze zmienioną nazwą oraz jako odbiornik monofoniczny. Ten drugi miał tylko zakres UKF standardu CCIR (87,5 - 108 MHz). Umożliwiał natomiast podłączenie sygnału m.cz. ze źródeł zewnętrznych. Przełącznik, wybierający źródło zewnętrzne umieszczony został w miejscu przełącznika UKF OIRT i CCIR na górnej ściance.

Schemat   Serwisówka   Notatka w RE 9/79