Miał to być luksusowy odbiornik superheterodynowy na 6 lampach odbiorczych (plus wskaźnik dostrojenia i lampa prostownicza) z możliwością zaprogramowania 12 stacji nadawczych, wybieranych przyciskami. Przewidziany był do produkcji w sezonie 1939/1940 ale wybuch II wojny światowej nie pozwolił na uruchomienie produkcji.

Z ulotki reklamowej:
Rewelacyjna, automatycznie strojona, luksusowa superheterodyna z elektromotorem. 7 lamp. 3 zakresy fal (15-2000 m). 2 koncertowe, skompensowane głośniki dynamiczne. Podwójny stopień wyjściowy 18 watt. Regulacja barwy dźwięku i selektywności z optycznym wskaźnikiem szerokości wstęgi. Oko magiczne.
Trzy stopniowe, samoczynne, wysokosprawne wyrównywanie zaników. Przełącznik mowa-muzka. Kompensacja basów. Wspaniały odbiór krótkofalowy.
Elektro-akustyczna reprodukcja płyt. Wielka skala z automatycznym, liniowym oświetleniem zakresów. Krystaliczny wskaźnik z dwukierunkowym elektrycznym napędem (cross-runing). Charakterystyczna, specjalnie luksusowa, skrzynka Elektrit.

Zdjęcia z Muzeum Techniki w Warszawie potwierdzają, że "Transmare" autentycznie zaczął powstawać.