Na początku produkcji gramofonu Łódzkie Zakłady Radiowe nie nazywały się jeszcze "Fonica" - nosiły oznaczenie T-4. Gramofon miał trzy prędkości obrotowe: 33 1/3, 45 i 78 obr./min. Zasilanie prądem zmiennym 220 lub 120 V, później tylko 220 V. Sygnał wyjściowy wyprowadzony gołym przewodem ekranowanym zakończonym dwoma wtykami radiowymi, zastąpionym później przewodem koncentrycznym (jak w np. Narcyzie). W trakcie produkcji gramofonu zmianie uległa również podpórka ramienia. Najpierw był to metalowy bolec znany ze starszych mechanizmów, później plastikowy wypust ze sprężyną.
Walizka znana z G-221. Poza zmianą krawędzi wewnętrznej, podyktowaną innym montażem mechanizmu, zrezygnowano z nóżek na boku, przeznaczonych do stawiania złożonego gramofonu, a nóżki dolne były najpierw metalowe, a następnie gumowe.
Wbrew temu, co jest napisane na metce walizki, nie jest to GE-56. Oznaczenia walizek w zakładach były zunifikowane i nie zmieniały się tak często, jak wkładane w Łodzi do nich mechanizmy.