Magnetofon przeznaczony do montażu w laboratorium językowym, sterowany centralnie z pulpitu wykładowcy. Produkcja norweska, prawdopodobnie z lat 70., był na wyposażeniu Uniwersytetu Śląskiego. Wyposażony w auto-revers, trzy silniki sterujące ruchem taśmy, osobny pulpit umożliwiający włączenie słuchawek i mikrofonu i rozmowę z wykładowcą. Do kompletu był także większy magnetofon kasetowy i szpulowy, oba na pulpicie wykładowcy. Mechanika magnetofonu jest sterowana elektronicznie.